Wollegraswandeling

Op dit punt kom je typische veenplanten tegen. Het groene spul dat overal in het water drijft is waterveenmos, één van de vele soorten veenmos die hier voorkomen. Het waterveenmos groeit op plaatsen van het veen die altijd onder water staan. Veenpluis is een plant die vooral in de laagste en natste delen van het hoogveen voorkomt. Veenpluis is in het voorjaar gemakkelijk te herkennen aan de helderwitte pluizen. Vroeger werden de wollige zaadpluizen geplukt als vulling voor kussens.

Als je de zandrug verlaat, loop je over het gedeeltelijk afgegraven hoogveen. Het hoogveen is hier ongeveer een halve meter dik. Gelukkig zorgt een hooggelegen pad ervoor dat je droog door het natte hoogveen komt. De dammen die naast of onder het pad liggen, zorgen ervoor dat het regenwater langer vastgehouden wordt. Zo probeert Natuurmonumenten de kletsnatte situatie waarin hoogveen kan groeien te herstellen.

Aan de rechterkant van het pad is een patroon in het landschap te ontdekken dat ontstaan is door boekweit dat hier vroeger verbouwd werd. Mede door deze boekweitcultuur is het hoogveen zo verstoord dat in plaats van veenmos het pijpenstrootje de overheersende soort is geworden. Overal om je heen zie je de strogele halmen van dit taaie gras. Met een uitgekiend waterbeheer probeert Natuurmonumenten het aandeel pijpenstrootje te verminderen en de groei van veenmossen en andere bijzondere planten te bevorderen. De eerste resultaten zijn bemoedigend. Door de vernatting van het gebied zullen de sporen van de boekweitbrandcultuur langzaam maar zeker uit het landschap verdwijnen.