Dit is deel 1 van de historische wandelroute door het Bergherbos. Dit deel van de route beslaat het zuidelijke deel van het Bergherbos, een gevarieerde wandeling van een kleine 9 km, die onder meer voert langs loopgraven en andere militaire relicten uit beide Wereldoorlogen.
Je bent bij uitspanning ’t Peeske, bijzonder mooi gelegen aan de rand van het Bergherbos. De naam Peeske is een verbastering van het Latijnse pascuum, dat weide betekent. De regen die op de stuwwal valt en in de grond trekt, komt bij ’t Peeske over een ondoorlatende laag leem aan de oppervlakte. In het brongebied groeien al eeuwenlang zwarte elzen, die vroeger als hakhout werden beheerd. Hoewel het bronbosje klein is herbergt het dankzij het zuivere water bijzondere planten als goudveil en komt er zeldzame macrofauna voor. De bovenste vijver werd in de 19e eeuw uitgegraven om te kunnen dienen als molenkolk, maar uiteindelijk bleek de watertoevoer toch onvoldoende om het waterrad hele dagen te laten draaien. In 1924 begon J. Steijntjes een café in het gebouw, waarna ’t Peeske zich onder diverse huurders geleidelijk ontwikkelde tot een uitspanning met veel uitstraling en regionale bekendheid. Er kwam een tweede vijver waarop men kon waterfietsen. In 2003 heeft Natuurmonumenten het gebouw laten restaureren, waarbij het met een oude schuur is verbonden door een serre. Nog altijd is het een heel aantrekkelijke plek voor kinderen om te spelen, in het bos, in de speeltuin en bij de waterspeelplek. Op het terras heb je een schitterend uitzicht. Van april tot oktober is een terrein bij ’t Peeske in gebruik als natuurcamping.
2. (Dennen)bomen
Tot in de jaren 30 van de twintigste eeuw werd er veel grove den geplant en gezaaid. Deze bomen zijn nog altijd op veel plekken in het Bergherbos te zien. Daarna werden in toenemende mate andere boomsoorten aangeplant. Er kwamen naaldbomen zoals fijnspar en Europese lariks later gevolgd door Douglas, Japanse lariks, Corsicaanse den, verschillende soorten sparren, Amerikaanse eik, Amerikaanse vogelkers en Robinia. Jan Herman van Heek, destijds eigenaar en bosbeheerder in het gebied, had ook een grote voorliefde voor de inlandse eik. Hij gaf de soort gaandeweg steeds meer aandacht in het beheer. Dat kun je nog steeds goed zien in het Bergherbos, met name aan de randen van de percelen met naaldbomen. Je ziet daar mooie oude eiken staan.
3. Nederland, Duitsland
De Boterweg loopt van Stokkum langs de voet van de Hulzenberg richting Beek. Het is een deel van een zeer oude handelsweg die liep tussen Zevenaar, ’s-Heerenbergh en Emmerich. Er werd onder andere zuivel over vervoerd naar de markt in Emmerich. Ook staat de weg bekend als oude smokkelroute. De Meursweide is een stukje Bergherbos dat in de 20e eeuw werd ontgonnen tot landbouwgrond. Na het stoppen van de landbouwactiviteiten 20 jaar geleden is het gebied langzaam ontwikkeld tot een natuurgebied met natuurlijk grasland. In de noordwest hoek stond vroeger een woonhuis. Alleen de kelder daarvan bestaat nog. Deze doet nu dienst als vleermuisverblijf. Er staan twee grenspalen uit 1816, genummerd 695 en 696. Na de Tweede Wereldoorlog, in 1949, werd de grens verplaatst toen Nederland bij Elten Duits grondgebied kreeg als genoegdoening. Ter markering werden oranje gekleurde grenspalen geplaatst. Toen de A12 was voltooid, werd de grens definitief vastgesteld op de huidige locatie. Daarmee staan de oude grenspalen weer echt op de grens.
